Кешір Алла,
Кешір Алла,
Тобамды неден жаңылдым,
Шынайылық қорқыныш
Қаһарынан тәңірдің.
Бір Алла,ия,ия бір Алла досым екен
Мен пақырмын
Пенделігім басым екен.
Жаратқан жаббар аллеиһім
Бәрінен биік
Бәрінен сол бекем екен.

Әне жатыр анау қырда,
Ару айың шалқалап.
Бала бұлттар бара жатыр
Қоржындарын арқалап.

Үйір-үйір жылқы жұлдыз,
Шұрқырайды кісінеп.
Манаурайды түн мақпал
Момын қырлар есінеп.

Көкбөрідей рухымнан,
Көктөбедей қалыпты.
Алаш деген алыптан,
Аттөбелі қалыпты.
Інжу – маржан тілімнен
Ілерлігі қалыпты.
Жомарттықтан жоралғы
Жұрнақтары қалыпты.
Наркескендей намыстан,
Нар шөккен жер қалыпты.
Шынайылық шындықтан,
Шырыл ғана қалыпты.
Қайраңдағы шабақтай,
Қамат күндер қалыпты.
Жебеп жібер ей, Алла!
Қазақ деген халықты!

Желтоқсан алаңында,
Сарғайған ескіріп гүл.
Қоғамның тар кеудесі
Әлденеден сескеніп тұр.

Қаратас қайым дүние,
Куәгер емес пе еді?...
Шаш аппақ, жалаң аяқ
Қайраттың елестері.

Алатау абаданым,

Қарайды аспаныма.

Көз жастың құрғап қалған

Жұмбағын ашқаны ма?

Қастерлі фәни жырдың,
Бұл жерде дірілі бар!
Мерейлі мінберлердің
Сен десе ұғымы тар.

Әзірге жауабы жоқ,
Биліктен достан-қайыр.
Қанменен түзеткен ед
Тарихты жасындай жыр...
Желтоқсан алаңында,
Қайсар рух — ұлттық намыс.
Жер шарын ойландырып
Ешкімнен жасқанбай тұр.